عالم و آدم

رویای نیکبختی انسان | یادداشت های یک جستجوگر

عالم و آدم

رویای نیکبختی انسان | یادداشت های یک جستجوگر

خم ابروی یار 2

پنجشنبه, ۱۰ دی ۱۳۸۸، ۰۱:۴۱ ب.ظ

کوچک شدن دنیا در چشم نمازگزار. حرکت دست ها در هنگام ادای تکبیره الاحرام رمزی است از بی اعتنایی به دنیا وتوجه کامل به معانی ارزشمند الاهی.اما این اشاره در صورتی به یک حالت واقعی در قلب می رسد که فرد نمازگزار در طول زندگی خود یا لااقل از لحظاتی فبل از نماز موقعیت خود را به عنوان یک انسان در دار دنیا و رونده به سوی مرگ و دار عقبی در نظر بیاورد وسبک وسنگین کند که از دنیا چه باقی می ماند وانسان بالاخره با چه وکجا سر وکار دارد ونفع حقیقی وماندگار انسان در چیست.ملکه شدن احساس رهایی از دنیا ودلبستگی به ماندگاری های ارزشمند فرامادی او را عاشق نماز می سازد نمازی که در آن ذهن نمازگزار تنها به مهمترین ها می اندیشد.
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۸/۱۰/۱۰
م ح ش

نظرات  (۱)

۱۱ دی ۸۸ ، ۰۰:۰۶ علامه قرتی!
اولا: قالب نو بازهم مبارکا باشد! به پای هم پیر شید!
دویما:به خاطر شما یه چیزی نوشتیم در وبلاگمان!
سویما! مادر بزرگم همیشه می گفت: این نمازهایی که شما می خوانید لای پنکه سقفی گیر می کنه و بالا نمی ره!
می دونی من چقدر نماز لای پنکه سقفی دارم؟
می دانی اگه یه طبقه نمازهام بالا بره چه شود!
دمت گرم! بلکه بتونیم چند طبقه بالا بریم!
فدات!

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.