عالم و آدم

رویای نیکبختی انسان | یادداشت های یک جستجوگر

عالم و آدم

رویای نیکبختی انسان | یادداشت های یک جستجوگر

نسل سوخته

سه شنبه, ۱۱ اسفند ۱۳۸۸، ۰۳:۲۶ ب.ظ

مزه کاغذ سوخته می داد. بدون آنکه خاموشش کنم پرتش کردم بیرون و در آینه کودکی را دیدم که برش داشت و با ولع دودش را بلعید!
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۸/۱۲/۱۱
م ح ش

نظرات  (۱)

سخت است که متوجه عاقبت پرتابمان باشیم...

و نگاه کودکی که خیره به دستان ماست تا بیاموزد جوانی را

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.